رفتن یا نرفتن مساله این است

اینکه مهاجرت کنیم یا نه؟ اینکه بریم یا نریم؟ واقعا چه وقت به این موضوع فکر کنیم و چه وقت دیگه از فکرش بیرون بیاییم؟

بسیاری از افراد بطور روزانه به فکر یافتن محلی برای کار و یا محلی برای درس خواندن و .. در خارج از کشور می باشند. 

 

به نظر من بهترین زمان برای مهاجرت بین بیست تا سی سال است. چرا؟ زیرا فرد از حداقل توانایی ها برخوردار شده است و علاوه بر این به شناخت حداقلی نیز دست یافته است. ضمنا هنوز دارای تعلقات بسیار زیادی نیز نشده است. بعنوان مثال ازدواج، فرزند، مال و دارایی، ... همه می توانند مانند طنابهایی فرد را ببندند و مانع از حرکت آنها شوند. نیروی جوانی نیز محرک بسیار خوبی برای یادگیری های مورد نیاز است. یادگیری زبان، فرهنگ ، ... بهتر انجام می شود. 

 

لذا از نظر اینجانب اگر فردی خواهان مهاجرت است بهتره که در این سن اقدام نماید. ولی ....

 

مشکل اینه که بسیاری از افراد در این سن و سال هنوز لزوم مهاجرت را حس نمی کنند. وقتی بزرگتر می شوند و با ناملایمات روبرو می گردند تازه به فکر مهاجرت می افتند. در این حالت قطعا شرایط به مراتب سخت تر خواهد شد. اما قطعا ناممکن نیست. خب چه باید کرد؟

 

 

از نظر اینجانب با تمرکز بر رفتن و مهاجرت نباید تمام فکر و ذهن خود را بر روی این امر گذاشت زیرا واقعیت اینه که امکان مهاجرت در سنین بالا بسیار کمتر است. باید تمام تلاش خود را کرد و از وضعیت موجود نیز غافل نشد.

 

در هر صورت اینکه راه نماهای خوبی داشته باشیم و از کمک آنها در موقعیت مناسب استفاده کنیم بسیار کارگشاست.